Türkçe Terimler Sözlüğü

Divan-ı Hümayun nedir? ne nemek? hakkında kısaca bilgi

Tarih Terimi Olarak Divan-ı Hümayun

Osmanlı Devleti'nde ilk olarak Orhan Bey zamanında oluşturulan yürütme-danışma kuruludur. Divan-ı Hümayunda siyasal, yönetsel, askeri, mali ve şeri işlerle, her çeşit şikayetlere ve davalara bakılırdı. Divan toplantıları toplumun tüm kesimlerine açıktı. Devletle, devlet uygulamaları veya devlet adamlarıyla ilgili şikayeti olan herkes Divan-ı Hümayuna başvurabilirdi. Divan-ı Hümayun'un asıl üyeleri Sadrazam, Kubbealtı vezirleri, Kaptan Paşa, Rumeli ve Anadolu kazaskerleri, Rumeli Anadolu ve İstanbul defterdarları, Nişancı, ve Yeniçeri ağası idi. Bir de Rumeli beylerbeyi İstanbul'da bulunduğunda divan toplantılarına katılabilirdi. II. Mehmet Devri'ne kadar hükümdarın başkanlığında toplanan divan bundan sonra Baş vezirin başkanlığında toplanmaya başlamıştır. XVI. Yüzyıla kadar her gün toplanırken, bu zamandan sonra haftada dört gün (Pazartesi, Salı, Cumartesi, Pazar) toplanmıştır. Divan-ı Hümayunda bitirilemeyen işler öğleden sonra Sadrazamın konağında toplanan İkindi Divanında görüşülürdü. Divan-ı Hümayunun yetkileri 1731 yılında azaltılarak, yetkiler sadrazamda toplanmıştır. II. Mahmut Dönemi'nda ise tümüyle kaldırılarak yerine nazırlıklar (bakanlıklar) kurulmuştur.

Tarih Terimleri Sözlüğü (1857)

---

Sosyal Bilgiler Terimi Olarak Divan-ı Hümayun

Divan, devlet işlerinin görüşülerek karara bağlandığı en yüksek kurul. Divan teşkilatı Orhan Bey zamanında kurulmuştur. II. Mahmut yaptığı ıslahatlar sırasında Divanı kaldırarak yerine Bakanlar Kurulunu kurmuştur.
Divan, padişah için danışma meclisi niteliğindedir. Divanın iki özelliği vardır, hem yönetim kurumudur hem de en yüksek mahkemedir.

Sosyal Bilgiler Terimleri Sözlüğü (1105)

---

Bilgiyi Paylaşın:

Divan-ı Hümayun terimi hakkında yorum yazabilirsiniz.

Divan-ı Hümayun terimi hakkındaki yorumlar

Divan-ı Hümayun hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.

Divan-ı Hümayun ile ilgili benzer terimler:

Pasif Taşıma: Hücre zarı maddelerin taşınmasında enerji harcamıyorsa, bu taşımaya pasif taşıma denir. Pasif taşımanın genel özellikleri:
* Taşıma çok yoğun ortamdan az yoğun ortama doğrudur.
* Enerji harcanmaz.
* Enzim kullanılmaz.
* Canlı ve cansız hücrelerde görülür.
* Sıcaklık,hareket ve yoğunluk farkı difüzyonu hızlandırır.
* Denge sağlanana kadar devam eder ve durur.
* Porlardan geçebilecek büyüklükteki maddeler difüzyona uğrar.
Porlardan büyük maddeler difüzyon yapamaz.
Hücrede pasif taşıma 3 şekilde görülür:
1. Difüzyon
2. Kolaylaştırılmış difüzyon
3.Osmoz

Öglena: Öglena, uzun ve ince flagellumu aracılığıyla hareket eden bir protistadır. Tatlı sularda yaşarlar. Kontraktil kofulları bulunur. Kamçılarının kök kısmında göz lekesi bulunur. Göz lekesi ile ışığa doğru hareket ederler. Üremeleri boyuna bölünme şeklindedir. Hücre duvarı bulunmaz, zarın etrafı pelikula denilen sert ve esnek yapıyla çevrilmiştir.

Osmotik Basınç: Hücrelerin çoğu yaklaşık %75 oranında suya sahiptir. Bu nedenle sitoplazma, belli konsantrasyona sahip bir çözelti olarak düşünülebilir. Çözünen moleküllerin hücreye su kazandırma isteğine osmotik basınç denir. Çözünen madde miktarı arttıkça osmotik basınç da artar. Osmoz normal koşullarda osmotik basıncın yüksek olduğu ortama doğru gerçekleşir.

Yumuşakçalar: Vücutları genellikle yumuşak ancak sert kalkerli bir kabukla örtülü, vücudun arka
kısmında yüzmeye, sürünmeye vb. işlere yarayan kaslı bir ayak organı olan, iyi
gelişmiş bir kalple damar sistemleri bulunan ve özel solunum organlarına sahip,
çoğu üyesi denizde yaşayan omurgasız canlılardır.

Vücut büyüklüğü 1 milimetre olan küçük bir salyangozdan, boyu 16 metreye ve vücut ağırlığı 2 tona ulaşabilen dev mürekkep balığına kadar değişen türleri vardır.
Yumuşakçalar tuzlu ve tatlı su ile karada yaşar. Yumuşakçalar eşeyli olarak çoğalır. Yumuşakçaların pek çok çeşidi insanlar tarafından besin maddesi olarak tüketilir. İstiridyelerden elde edilen inci ile sedef, takı ve süs eşyası yapımında kullanılmaktadır.