Kendisine ibadet edilen, sığınılan, güvenilen, sevilen, tapılan.
Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimleri Sözlüğü (1529)
1. Hak olsun, batıl olsun tapınılan her türlü varlık, tanrı, mabut.
2. Tapınılan, yüceliği karşısında hayranlık duyulan, gönülden bağlanılıp sığınılan, duyularla idrak edilemeyen varlık.
Kur’an-ı Kerim Terimleri Sözlüğü (744)
İlâh hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
İhlaslı Olmak: Saf ve arınmış olmak, kurtulmak. İnancı ve ibadeti Allah’a adamak, Allah’a özgü iyilik yapmak.
İhlâs:
1. Samimiyet, içtenlik, kalbî ve karşılıksız sevgi, samimi bağlılık, doğruluk, temizlik, saflık, gösterişsizlik, riyanın karşıtı.
2. Tutum ve davranışlarda sadece Allah’ın hoşnutluğunu gözetme, sözün öze uyması, riyakâr ve iki yüzlülükten uzak olma.
3. İnsanın bütün davranışlarında, sözlerinde, inançlarında ve ibadetlerinde yalnızca Allah’ın rızasını gözetmesi.
İhfa:
1. Gizlemek.
2. Bazı Kur'an harflerinin gizlenerek okunması.
İfa: Bir şeyi tam ve mükemmel bir biçimde yapma, yerine getirme, ödeme, eda etme. Sorumluluk çağındaki insanların Allah’ın isteklerini şartlarına uygun bir şekilde yerine getirmesi.