Ölçülü, uyaklı yapıt, nazım, manzume
Türkçe-Dil Bilgisi Terimleri Sözlüğü (594)
1. İslamiyet'in kabulünden önceki Türk edebiyatındaki aşk, doğa temalarını işleyen şiir türü.
2. Eski Türklerin “sığır” adını verdikleri adını verdikleri şölenlerde halkı heyecana getirmek için daha çok tabiat ve aşk duygularının etkisi altında kalarak söyledikleri şiirler.
Edebiyat Terimleri Sözlüğü (749)
Koşuk hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Koşma:
1. Dörtlükler halinde ve 11'lik hece ölçüsüyle yazılan; aşk, sevgi, tabiat, kahramanlık, güzellik gibi konuları işleyen; halk edebiyatının yaygın nazım şekillerinden biri.
2. Halk edebiyatında, hece ölçüsü (6 + 5) ya da (4+4+3) duraklı kalıbıyla sevgi ve doğa üzerine söyledikleri şiir türü ya da biçimi.
3. Halk şiiri nazım şekli. Hece ölçüsünün 6 + 5 veya 4 + 4 + 3 duraklı kalıbıyla yazılan koşma, en yaygın halk şiiri biçimi.
Komedi: İnsanların ve olayların gülünç yanlarını ortaya koyan sahne eseri.
Koçaklama:
1. Halk şiirinde coşkulu ve yiğitçe bir söyleyişle kahramanları öven, savaş ve dövüşleri anlatan, kahramanlık duygularını canlandıran şiir biçimi.
2. Biçimi ne olursa olsun, konusu yiğitlik, savaş ve kahramanlık olan ya da bir kahramanı öven, kahramanlık duygularını canlandıran halk koşuğu, Buna yiğitleme de denir.
Klasisizm: 17. yüzyıl Avrupa'da, özellikle de Fransa'da gelişen; eski Yunan ve Latin edebiyatları geleneğine bağlı kalarak anlatımda sadelik ve açıklığa ulaşmayı amaçlayan edebiyat akımı.