Râbıta nedir? ne nemek? hakkında kısaca bilgi
Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimi Olarak Râbıta
Kalbini büyük velilerin kalbine bağlayarak onlardan feyz alma.
Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimleri Sözlüğü (1529)
Yapı-Dekorasyon Terimi Olarak Rabıta
1. Döşemede kullanılan çam veya muadili tahtalardan yapılan malzemedir.
2. Uzun boy masif parkedir.
Yapı-Dekorasyon Terimleri Sözlüğü (1149)
Yazma Eser (Hat-Tezhip-Ebru-Cilt-Minyatür) Terimi Olarak Rabıta
Ayak ile ilgili bilgilere bakınız.
Yazma Eser (Hat-Tezhip-Ebru-Cilt-Minyatür) Terimleri Sözlüğü (1039)
Tasavvufi-Tasavvuf Terimi Olarak Rabıta
Arapça, bağlayan, rapteden demektir. Tasavvufi olarak, müridin zihnî planda, tefekkür ve hayal gücünü kullanarak mürşidiyle "beraberlik" halinde olmasını ifade eder. Ruhî terbiye için, bu mânâ beraberliğine ihtiyaç olduğu kaydedilir.
Tasavvufi-Tasavvuf Terimleri Sözlüğü (98)
Bilgiyi Paylaşın:
Rabıta terimi hakkında yorum yazabilirsiniz.
Rabıta terimi hakkındaki yorumlar
Rabıta hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Rabıta ile ilgili benzer terimler:
Fakîr:
Arapça, mala ihtiyacı olan kişi demektir. Fakir, fena fillâh makamındadır. Kişinin kendinde gördüğü her şeyi, kendine değil, Allah'a ait ve Allah tarafından olduğunu bilmesi ve bu bilinci kuvvetle taşır hâle gelmesidir. Bu mertebeye "Fena Fillâh" denir.
Sıdk:
Arapça, doğruluk demektir. Sır ve aleniyyenin (içte olanla, dışta olanın) eşit olması. "Olduğun gibi görün veya göründüğün gibi ol" vecizesinde anlatılmak istenen husus, Mü'minin imanında sıdkı kadar, kâfirin de küfürde sıdkı, şahsiyetteki dengenin göstergesidir. Sâlikin söz ve işinde sıdkı ön planda tutmayı alışkanlık hâline getirmesi ve bu hâlini devam ettirmesi, onu sıddıklar zümresine dâhil eder.
Ülfet:
Arapça, kaynaşma, yakınlık, ısınma gibi anlamları olan bir kelime. İyi geçinmek; anlaşmazlığa düşmeden, herkesle güzel geçinmek.
Üfürükçü:
Nefes etmek, nüsha (muska) yazmak, fala bakmak, cin ve peri çarpmalarına, yılan sokmalarına, her türlü hastalıklara karşı ilaç vermek suretiyle, saf insanları dolandırmayı meslek edinen kişilere üfürükçü denir.