Alay işleri ve meseleleri hakkında gerekli kararları alıp uygulamaya koyma yetkisi olan meclisin adıydı. Bu meclis, miralayın reisliğinde, taburların binbaşılarıyla, alay müftüsü ve alay kâtibinden oluşmaktaydı.
Osmanlı Türkçesi Terimleri Sözlüğü (466)
Alay Meclisi hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Alaylı: Eskiden mektep mezunu olmayan, askerlikten yetişen zabitler hakkında kullanılan bir tabirdi. Mecazen, mektep görmeyip bir kalemde usta-çırak ilişkisiyle yetişen, iş öğrenen memurlar hakkında kullanılırdı. Alaylı kelimesi ayrıca gösterişli, saltanatlı, debdebeli manalarını da ifade etmekteydi.
Alay Kâtibi: Alayın yazı ve hesap işlerini gören zabite verilen unvandı. Tabur kâtipliğinden göreve başlayanlar, alay kâtipliğine ve alay eminliğine kadar yükselirdi.
Alay Kanunu: Alay-ı hümayunlarda, seferlerde, hükümdar huzurunda yapılan resmi geçitlerde, hükümetçe tespit edilmiş olan diğer merasim ve alaylarda, vezirler, ulema (ilmi sınıf), devlet ricali, ocak erkânı ve diğer hizmetlilerin düzen, kıyafet ve teşrifatlarına dair kanuna verilen isimdi. (bu kanun hakkında tam bir bilgi yok, fakat normal protokol, yani hiyerarşiye uygun protokol ve bilinen alay kıyafet ve düzeni olduğu tahmin ediliyor)
Alay Köşkü: Padişahın, gerek ordu alayını gerek diğer alayları seyretmek için yaptırılan köşk için kullanılan tabirdi. III. Murad zamanında yapılan köşk, Topkapı Sarayı'nın Soğukçeşme tarafındaki köşesindedir.