Vezinli, kafiyeli uzun nesir cümlelerden kurulan Divan edebiyatı nazım türü. Fe'ilatün, mefa'ilün, müstef'ilün gibi cüzler arka arkaya tekrarlanır. Türk edebiyatında çok az kullanılmıştır.
Edebiyat Terimleri Sözlüğü (749)
Bahr-ı Tavîl hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Bâde: Halk ve Divan edebiyatında "şarap" anlamında kullanılır. Ama tasavvuf edebiyatında aşk anlamındadır.
Bab: Bir edebi eserin düzenlenmesinde, konuların ele alınıp işlenmesine göre ayrıldığı bölümlerden en geniş olanı.
Âyîne: Sözcük anlamı "aynı" yani aynadır. Herhangi bir şeyi veya hâli yansıtan, göz önünde canlandıran anlamında kullanılır. (Âyînesi iştir kişinin lafa bakılmaz, Ziya Paşa). Tasavvuf edebiyatında dünya, Allah'ın tecelli ettiği bir aynadır.
Askı: Halk edebiyatında saz şairleri aralarındaki şiir yarışmalarında kazananlara verilmek üzere duvara tüfek, kılıç, heybe, saz gibi şeyler asardı. Bunlara "askı", askıyı kazanmaya da "askı indirmek" denir.