Resim, heykel ve öbür plastik sanatların meydana getirdikleri tasvirleri inceleyen bilim.
Yapı-Dekorasyon Terimleri Sözlüğü (1149)
1- Dinsel içerikli sanat yapıtlarında dinsel olay ya da kişi ile ilgili tipleşmiş hatta bir ölçüde standartlaşmış biçim düzenlerini veya kalıplarını inceleyen bilimsel disiplin.
2- Simgesel dil. (Iconography)
Sanat Terimleri Sözlüğü (1043)
İkonografi hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Işık Gölge: Tek renkli resimlerde ton farklılıklarıyla elde edilen aydınlık ve karanlık alanları tanımlar. Resimden önce ağaç baskıda uygulanan ışık- gölge karşıtlığı figüre heykelsi bir görünüm kazandırır. Resim alanında önce Leonardo da Vinci' nin yapıtlarında uygulanmakla birlikte, Barok dönemde yaygınlık kazanır ve Romantik dönemde de yoğun duygusal etki yaratmak amacıyla kullanılır.
İzokefali: Bir kompozisyonda tüm figürlerin boy ve önem farkı gözetilmeksizin başları aynı hizaya gelecek biçimde yerleştirilmesi. Özellikle Yunan sanatının klasik dönem kabartmaları için kullanılan bu terim, resim ve grafik sanatında da geçerlidir.
Hacim:
1- Bir cismin uzayda doldurduğu boşluk, oylum. Sanatta hacim sözcüğü nesnelerin uzayda yer kaplayan masif kütlesi anlamına gelir. Bir başka anlatımda hacim dördüncü boyuta yani mekân boyutuna sahip olmayan üç boyutlu bir nesnenin niteliğidir. Örneğin heykel bir hacim sanatı sayılabilir. Çünkü dıştan ancak üç boyutuyla algılanabilir.
2- Heykel gibi, mekanda yer işgal eden bir kütleye veya hacime dairdir. Bu yanılsamayı sağlayabilmek için sanatçılar modle etme (modelling) veya tarama(hatching) gibi teknikler kullanırlar.
Hareket: Enerjisi veya gücü var gibi görünen, resimlerin devinim halinde olduğu izlenimi veren yanları. Bu devinim aslında gerçekte yoktur; ancak öznelerin akla getirdiği gayretkeş eylemlerin yarattığı yanılsamadır. (Movement, Dynamism)