Alay imamının üstündeki rütbede bulunan sarıklı zabite verilen unvandı. Teşrifatta binbaşıya denk gelmekteydi. Askerlere dini vazifeleri öğretmek için taburlarda "tabur imamı", alaylarda ile "alay imamı" denilen görevliler bulunmaktaydı. Bunlar alay müftüsüne bağlıydılar. Alay imamı terfi edince alay müftüsü olmaktaydı. Bu vazife, Osmanlı Devleti'nin sonuna kadar devam etmiştir.
Osmanlı Türkçesi Terimleri Sözlüğü (466)
Alay Müftüsü hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Alay Meydanı:
Topkapı Sarayı'nda, "orta kapı" ile "babü's-saade" arasındaki sahaya alay meydanı denilmekteydi. Alay meydanın sağ tarafını "matbah-ı amire" kaplamaktadır. Cülus (tahta çıkış) törenleri de bu meydan da gerçekleştirilmekteydi.
Ayrıca, bir bayrağın veya büyük bir resmi binanın önünde resmi geçit yapmak için toplanılan hususi saha ve meydana da alay meydanı denilmekteydi.
Alay Meclisi: Alay işleri ve meseleleri hakkında gerekli kararları alıp uygulamaya koyma yetkisi olan meclisin adıydı. Bu meclis, miralayın reisliğinde, taburların binbaşılarıyla, alay müftüsü ve alay kâtibinden oluşmaktaydı.
Alaylı: Eskiden mektep mezunu olmayan, askerlikten yetişen zabitler hakkında kullanılan bir tabirdi. Mecazen, mektep görmeyip bir kalemde usta-çırak ilişkisiyle yetişen, iş öğrenen memurlar hakkında kullanılırdı. Alaylı kelimesi ayrıca gösterişli, saltanatlı, debdebeli manalarını da ifade etmekteydi.
Alay Kâtibi: Alayın yazı ve hesap işlerini gören zabite verilen unvandı. Tabur kâtipliğinden göreve başlayanlar, alay kâtipliğine ve alay eminliğine kadar yükselirdi.