Bir dağın ya da dağ sınırının en yüce, yüksek noktasına doruk (zirve) denir.
Coğrafya Terimleri Sözlüğü (1146)
Dağın en yüksek yerine doruk denir.
Sosyal Bilgiler Terimleri Sözlüğü (1105)
Doruk hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Tepe: Yüksekliği 500 metreyi geçmeyen yer kabartılardır.(Dağdan küçük)
Dağ:
Çevresine göre yüksek olan yeryüzü şekillerine(500 metreden çok)dağ denir.
İki çeşittir:
Tek dağ: Bulunduğu yerde tek başına yükselen dağa verilen addır.(Ağrı dağı, Nemrut dağı gibi)
Sıradağ: Aralarında uzunlamasına vadilerin bulunduğu art arda dizilen dağlar (Toroslar)
Tümülüs: Friglerin soyluları ve krallarını gömdükleri ağaçtan yapılmış ve üzeri toprakla örtülü yığma mezarlara Tümülüs denir.
Yerleşme: İnsanların, çok farklı türdeki konutlarda, yaşamalarını toplu ya da dağınık şekilde sürdürmelerine yerleşme denir.