Minbersiz İslam ibadet yapısıdır. Diğer İslam ülkelerinde mescid sözcüğü Türkçe'deki Camii karşılığında kullanılmıştır. Camii mescid ayırımı sadece Anadolu Türk mimarisinde geçerlidir. Mescidler tek mekânlı oldukça basit yapılardır. Yanlızca secde edilen yer olarak günlük vakit namazlarının kılınabilmesi için genellikle mahalle aralarında ve mahalle ölçeğinde inşa edilmiştir.
Sanat Terimleri Sözlüğü (1043)
Mescid (Mescit) hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Mihrap: Cami ve mescitler ile namazgâhlarda kıble yönünde belirleyici mimari öğe. İmamın önünde durduğu bölümdür. Genellikle etrafı çerçevelenmiş, duvarda küçük bir girinti biçiminde yapılmıştır.
Camii: İçerisinde mimberleri bulunan ve cuma namazı kılınabilen İslam ibadet yapısıdır. İlk camii yapısının Hz. Muhammed'in Medine'deki evi olduğu ve bu yapının sonraki dönemlerde inşa edilecek olan camiilere prototip(örnek) teşkil ettiği düşünülmektedir. Mihrap, mimber ve minare gibi fonksiyonel öğeler ancak 8. Yüzyılda tamamlanmıştır.
Namazgâh (Musalla): Yerleşim alanları dışında yoldan gelip geçenlerin ibadetlerini yapabilmeri için yol kenarına inşa edilen yerden hafifçe yükseltilmiş etrafı alçak duvarlarla çevrili üstü açık ve kıble yönünde bir mihrap taşının bulunduğu ibadet yapılarıdır. Gelibolu'daki namazgâhta olduğu gibi bazı örneklerinde bir de mimber bulunabilmektedir.
Çadır: Göçebe ve yarı göçebe yaşyan topluluklarda barınak olarak kullanılan mimari unsur. Türk topluluklarında gerek Orta Asya gerekse Anadolu'da yaygın bir biçimde kullanılmış ve hala günümüzde de özellikle hayvancılıkla uğraşılan bölgelerde yaşayan topluluklar tarafından kullanılmaktadır. Çadır genel olarak Türk mimarisinin gelişiminde mimari formu ve cephe düzenlemesiyle önemli bir unsur olmuştur. Orta Asya Türk topluluklarının kullandığı çeşitli çadır tipleri olup bunların en yaygınlarına "Öy" - "Üy" denmektedir.