Bir kurumun nasıl işleyeceğini açıklayan hükümlerin bütünü, tüzük.
"1867'deki bir nizamname ile mülk toprakların yabancıya satışı serbest bırakılmıştır."
Sosyal Bilgiler Terimleri Sözlüğü (1105)
Tüzük. Osmanlı Devleti'nde kanunların uygulanmasını gösteren ve bu konudaki emirleri tespit eden kurallar.
Tarih Terimleri Sözlüğü (1857)
Nizamname hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Nizamiye: Tanzimat devrinde kara ordusu. Kışla, garnizon ve bazı kuruluşların giriş kapısı.
Nizam-ı Cedid (Nizamı Cedid): III. Selim zamanında Yeniçeri Ocağı'ndan ayrı olarak kurulan talimli asker ocağına verilen ad. (Bugün Nizam-ı Cedit şeklinde yazılıyor. Sözlük anlamı yeni düzen demektir).
Nişantaşı: Padişah, şehzade ve tanınmış okçuların attıkları okların düştükleri yere dikilen taş. (Bu taşların üzerine ok menzili, atış tarihi, atan kimsenin adı yazılırdı. İstanbul'daki Okmeydanı'nda tanınmış okçuların katıldığı yarışmalarda en uzun menzile ok atan adına da nişan dikilirdi. Nişan taşlarının boyları 1-3 m. arasında değişirdi. Bugün hâlâ İstanbul'un Okmeydanı, Nişantaşı, Topağacı semtlerinde nişan taşları vardır).
Nişancı: Divan-ı Hümayun üyesi olan yüksek dereceli memur. (Berat, nâme, mektup, âhidname, hüküm, bitik... gibi evrakın baş tarafına padişahın imzası olan nişanı koyar veya tuğra çekerdi. Nişancıya Tuğraî, Muvakî, Tevkiî, de denirdi. Beylerbeyi ve vezir rütbesinden daha aşağı olmakla beraber, protokoldeki yeri taht kadılarından öndeydi.)