XIII.-XX. yüzyıllar arasında Anadolu'da ve Osmanlı İmparatorluğu'nun yayıldığı bütün ülkelerde yazın ve yazışma dili olarak kullanılan, özellikle, XV: yüzyıldan sonra Arapçanın ve Farsçanın aşırı ölçüde etkisinde kalarak Türkçe, Arapça ve Farsçadan oluşan yapay bir dil durumuna gelmiş olan Türkçeye verilen ad.
Tarih Terimleri Sözlüğü (1857)
Osmanlıca hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Oryantal: Doğu ülkelerini anımsatan, doğu ülkeleriyle ilgili.
Ortodoks Kilisesi: Hristiyan kiliselerinin üç önemli kolundan biri. Her Ortodoks Kilisesi'nin kendi dili ve gelenekleri vardır, ama hepsi aynı inancı paylaşır. Ortodoks inancı daha çok, Yunanistan, Romanya, Bulgaristan, Yugoslavya , Kıbrıs ve Birleşik Devletler Topluluğu'na üye devletlerde yaygındır.
Ortadoğu: Türkiye, Kıbrıs, Lübnan, İsrail, Ürdün, Mısır, Arabistan, Suriye, Irak ve İran'ı içine alan coğrafi bölge.
Ortaçağ: Kavimler Göçü'nden (375), Roma İmparatorluğu'nun ikiye bölünüşünden (395) ya da çöküşünden (476) Türklerin İstanbul'u ele geçirdiği 1453 yılına kadar değin süren zaman dilimi.