Refleksif Düşünme Nedir? Ne Demek? Hakkında Kısaca Bilgi

Refleksif Düşünme nedir? ne nemek? hakkında kısaca bilgi

Felsefe, Psikoloji, Sosyoloji, Mantık Terimi Olarak Refleksif Düşünme

Düşüncenin kendi üzerine tekrar yönelmesi felsefi tavır olup buna refleksif düşünme denir, örnek: Alman düşünürü I. Kant'ın düşünceyi ortaya koyan aklı mahkemeye çıkararak onun neyi, ne kadar bilebileceğini sorgulaması gibi.

Felsefe, Psikoloji, Sosyoloji, Mantık Terimleri Sözlüğü (1071)


Bilgiyi Paylaşın: tweet facebook
Refleksif Düşünme terimi hakkında yorum yazabilirsiniz.
Refleksif Düşünme terimi hakkındaki yorumlar

Refleksif Düşünme hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.

Refleksif Düşünme ile ilgili benzer terimler:

Peygamberlik: 1. Peygamber olma durumu, yalvaçlık, nübüvvet.

2. Peygamberin görevi.

Bofor Ölçeği: Rüzgâr hızlarını gösteren ölçektir. Francis Beaufort (Bofor okunur.) tarafından 1806'da bulunan, 0 (sakin) ile 12 (tayfun) arası değişen rüzgâr hızlarını gösterir.

Refleksif Bellek: Algı ve motor yeteneği gerektiren bazı işleri, nasıl yapılacağı konusunda sözcüklerle ifade edemediğimiz, tanımlama biçimine getirilmemiş olan bu refleks biçimini kullanırız. Bu bellek bir işlemin fark edilmeden çok sayıda tekrarı sonucu, zaman içinde birikerek oluşur. Bilinçli düşünme yada karşılaştırma, değerlendirme gibi kognitif işlemler gerektirmeden refleksif bellek oluşur ve genelde kelimelerle ifade edilmez. Bazı algı ve motor yeteneklerin kazanılması, gramer gibi bazı kuralların öğrenilmesi refleksif bellek ile olmaktadır.

Araba kullanmak başlangıçta tanımlanabilir (deklaratif) bellek ile gerçekleşirken, bir zaman sonra refleksif belleğe geçer ve artık araba kullanma kuralları her kullanışta, sözcüklerle ifade edilmez, kısaca otomatikleşir.

Köle Ahlakı: Nietzsche'nin, acıma, alçak gönüllülük, sabır, korku, büyük olan her şeye karşı güvensizlik gibi özellikler taşıyan yaşama tutumuna verdiği ad. Karşıtı bk. efendi ahlakı.

Ahlakın bir yorum olduğunu dile getiren Nietzsche, kendi yorumuyla ahlakı ikiye ayırır:
Efendi ve Köle Ahlakı. Nietzsche'ye göre efendi ahlakı; genel kabul gören “iyi” ve “kötü” kavramlarını sorgulayabilir, kendi değerlerini yaratabilir bir ahlaktır. Bu ahlaka sahip insanları “üst insan” olarak tanımlar. Köle ahlakı ise insanın yaşamındaki sürekliliği sağlayacak kabulleri oluşturur.

Efendi ahlakına göre iyi bir durum, köle ahlakınca yanlış görülebilir fakat köle ahlakı buna ses edemez çünkü köle ahlakının varlığı efendi ahlakının varlığı ile oluşur.