Yangın söndüren kişi, bu günkü itfaiyeci.
Osmanlı Türkçesi Terimleri Sözlüğü (466)
Yangın tulumbalarını koşarak yangın yerine ulaştıran ve yangının söndürülmesi için çalışan görevliler.
Tarih Terimleri Sözlüğü (1857)
Tulumbacı hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Tuğ: Paşalara verilen at kılından yapılmış sorguç. Bunların sayısı paşaların rütbesine göre değişirdi: Sancak beylerinin (mirlivaların) 1; beylerbeylerinin (mirîmiranların) 2; vezirlerin ve seraskerlerin 3; sadrazamın 5; padişahın 7 veya 9 tuğu olurdu. Şeyhülislâmın biri toplu öteki topsuz 2, kazaskerlerin 1, yeniçeri ağalarının 2 topsuz tuğları vardı.
Toprakbastı Parası: İstanbul'a sevk edilen koyun ve keçi gibi hayvanların geçitlerden, yollardan, köprülerden geçirilmesi karşılığında alınan vergi. Buna resmî olarak mürûriye(müruriye), selâmet akçesi denirdi. Ama halk genelde Toprakbastı parası deyimini kullanırdı.
Tophane: Top yapılan yer. Top fabrikası.
Tirkeş: Ok mahfazası.