Epikürcülük Nedir? Ne Demek? Hakkında Kısaca Bilgi

Epikürcülük nedir? ne nemek? hakkında kısaca bilgi

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimi Olarak Epikürcülük

Hazlara, sevinçlere yönelik bir hayatın hedef edinilmesini ileri süren öğreti.

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimleri Sözlüğü (1529)


Felsefe, Psikoloji, Sosyoloji, Mantık Terimi Olarak Epikürcülük

Epikürcülük, antik çağ düşüncesinin en ilginç düşünürlerinden biri olan Epiküros'a dayanır. Bu felsefede birkaç temel kavram vardır. Bunlar, fizikte mekanik bir nedensellik anlayışı olan atomculuk, evrenin sonsuzluğu ve evrendeki nesneleri çevreleyen güçlerin dengesi ile dünya olaylarının bütünüyle dışında yer alan kutsanmış ve ölümsüz tanrılardır.

Epikuros'un etikte kullandığı temel kavramlar ise iyinin haz ile, en yüce iyi ve sonul amacın ruhun ve bedenin acıdan arınması ile özdeşleştirilmesi, her türlü insan ilişkisinin en yüksek ifade biçimini arkadaşlıkta bulan yarar ilkesine indirgenmesi, sonul amaca uygun olarak da tüm arzuların sınırlandırılması ve hazzını eşlik ettiği erdemli sakin bir yaşamın seçilmesidir.

Felsefe, Psikoloji, Sosyoloji, Mantık Terimleri Sözlüğü (1071)


Bilgiyi Paylaşın: tweet facebook
Epikürcülük terimi hakkında yorum yazabilirsiniz.
Epikürcülük terimi hakkındaki yorumlar

Epikürcülük hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.

Epikürcülük ile ilgili benzer terimler:

Epikürcülük: Hazlara, sevinçlere yönelik bir hayatın hedef edinilmesini ileri süren öğreti.

Mevlit: 1. Doğum zamanı demektir. Peygamberimizin doğumu ve bunu anlatan eser anlamında kullanılır.

2. Hz. Peygamber (sav)'in doğumu, miracı, vefatı gibi olayları anlatan nazım şekli, Süleyman Çelebi tarafından yazılan Vesiletün Necat (Kurtuluş Sebebi) isimli eserdir.

Arzbar: Orta oyununda en çok ustalık gerektiren bölüm olan muhavere iki kısımdan oluşmaktadır. Söyleşenlerin (Kavuklu ile Pişekâr) birbirleriyle tanıdık çıkmasını konu alan ve sözlerin ters anlaşılmasının gülünç öge olarak kullanıldığı birinci evreye arzbâr denmektedir.
Muhavere: İki kişi arasında karşılıklı olarak yapılan konuşma.

Budun: Aralarında dil, kültür ve töre birliği olan, soy ve boy yönünden de birbirine bağlı insan topluluğu. Kavim.